Εδώ και χρόνια ακούμε για τις “παραγωγικές τάξεις” που παρευρίσκονται και συναντιούνται με πρωθυπουργούς -νυν και επίδοξους-, συντρώγουν, συνευρίσκονται και τα λοιπά… Κι αναρωτιέμαι. Ποιοι είναι αυτοί των παραγωγικών τάξεων; Και γιατί ονομάζονται έτσι;
Ποιοι παράγουν; Ποιος λιώνει το σίδερο σε θερμοκρασία χιλιάδων βαθμών για να το κάνει ατσάλι; Ποιος ανεβαίνει στη σκαλωσιά με κουβάδες μπετό; Ποιος πηγαίνει στα ζωντανά καθημερινά; Ποιος σκάβει το χωράφι, ποιος μαζεύει τη σοδειά; Ποιος πακετάρει και διανέμει αυτά που πουλιούνται; Ποιος βγάζει τα μάτια του μπροστά σε οθόνες για να γράψει ένα λογισμικό, να διορθώσει προβλήματα, να αυτοματοποιήσει παραπέρα την παραγωγή; Ποιος διορθώνει μηχανές καταμεσής του πελάγου, ποιος δουλεύει ματσακόνι; Ποιος ξυπνάει στις 4 να ξεκινήσει να ζυμώνει; Ποιοι είν’ αυτοί που ξανακολλάνε σπασμένα κόκκαλα, βάζουν ορούς, παίρνουν αίμα, ράβουν κομμένο δέρμα; Ποιος ανεβαίνει να συντηρήσει πυλώνες, ποιος μπαίνει στα υπόγεια να συνδέσει καλώδια; Ποιος μπαίνει χιλιόμετρα στα σπλάχνα της Γης για να βγάλει κάρβουνο;
Αυτοί παράγουν. Οι εργάτες κι οι υπάλληλοι, οι αγρότες κι οι επαγγελματίες. Και συνεχίζω να αναρωτιέμαι. Πόσοι οικοδόμοι, πόσοι τεχνίτες, πόσες νοσοκόμες, πόσοι τσομπάνηδες βρίσκονται στο ακροατήριο που ισχυρίζονται ότι είναι οι “παραγωγικές τάξεις” της πρώτης παραγράφου;
Τελικά, μήπως αυτές είναι οι παρασιτικές τάξεις, που ζουν εις βάρος εκατομμυρίων στην Ελλάδα και δισεκατομμυρίων στον πλανήτη; Ναι, είναι τα παράσιτα. Τα παράσιτα του σπιτιού και του σώματος τα εξουδετερώνουμε. Αυτά τα παράσιτα της κοινωνίας γιατί τα αφήνουμε ανενόχλητα;
Star Trek Greece