…όχι ρε αναγνώστη, χεχεχε, όχι αυτού του αγίου, …ανήμερα…! Του άλλου, του αγίου με τα σοκολατάκια, τις καρτούλες και τα τέτοια.
Λοιπόν, αυτόν τον άγιο δεν τον γιόρτασα ποτές. Δύο λόγοι υπάρχουν για να μην γιορτάσεις αυτή τη μέρα. Ή να μην έχεις τί να γιορτάσεις ή να μην γουστάρεις. Το πρώτο δεν συνέβαινε, διότι είμαστε και γαμάτοι τέλος πάντων, οπότε πηγαίνουμε στο δεύτερο. Δεν γουστάρω ρε Βαλεντίνε, α γαμήσου. Όχι, δεν είναι ότι δεν γουστάρουμε τις χριστιανικές εορτές διότι είμεθα άθεοι. Μια χαρά τις τιμάω καθώς είναι μέρος των εθίμων του λαού. Άλλωστε αυτός ο ρημαδιασμένος ο λαός όλο ευκαιρίες να γιορτάσει θέλει, να γλεντήσει, να ξεχάσει τον πόνο του, να χαρεί λίγο. Θα μου πεις, τί να χαρεί, με δυο ευρώ στην τσέπη τί χαρά να πάρεις; Ξέρω γω ρε μόρτη, τί να σου πω, να, πλατεία, παγκάκι, μπύρες και πασατέμπα. Ή αφήνεις στην άκρη τον πασατέμπο και πας μονάχα για μπύρες. Κι ύστερα αναρωτιούνται πώς πέφτουν στο ποτό, αφού απλά είναι τα πράγματα.
Δηλαδή γιατί θα πρέπει οι ερωτευμένοι να έχουν την δική τους μέρα ντεμέκ γιορτής; Είναι σαν τη “μέρα χωρίς αυτοκίνητο” μάλλον που παίρνουν όσοι το θυμούνται τα ΜΜΜ και τα ποδήλατα και τα ποδάρια τους, αλλά τον υπόλοιπο χρόνο πάνε στο περίπτερο με το στέισον βάγκον που καίει ένα διυλιστήριο στο μήνα. Τί να μας πει μια μέρα. Και στο φινάλε ποιος ήταν αυτός ο Βαλεντίνος και γιατί πρέπει να υπάρχει χριστιανική εορτή; Ο χριστιανισμός κατέπνιξε την σεξουαλικότητα και τον έρωτα. Ευλόγησε λέει αυτός ο φλώρος κάτι ζευγάρια και τέτοια. Μαλακίες. Την επόμενη μέρα, 15 Φλεβάρη, είναι τα Λουπερκάλια, ρωμαϊκή γιορτή της γονιμότητας και έπρεπε οπωσδήποτε ο κόσμος να αλλάξει την παλιά γιορτή με μια καινούργια, χωρίς να χαθεί ο χαρακτήρας της. Σατουρνάλια-Χριστούγεννα, Καλένδες-Κάλαντα-Πρωτοχρονιά, Πάσχα-Άνοιξη. Παλιό το παραμύθι.
…και να φανταστεί κανείς ότι τα λείψανα του αγίου υποτίθεται ότι είναι στη Μυτιλήνη. Εκεί που μεγάλωσα δηλαδή. Άντε καλά, ό,τι πείτε.
Από την άλλη βέβαια, μια αφορμή δεν είναι κακό να υπάρχει. Δηλαδή ας πούμε ότι φτάνει η ώρα που διαχωρίζεται το κράτος από την εκκλησία, αμήν και πότε, ά-να-νεεεεεεεες (ήχος πρώτος). Θα καταργήσουμε το Πάσχα ως γιορτή, ή τα Ιησούγεννα, ή την Καθαρή Δευτέρα; Ε όχι ρε αναγνωσταρά μου, καθώς οι γιορτές-αργίες υπάρχει λόγος που βρίσκονται εκεί, σκορπισμένες όλο το χρόνο. Για να ξεκουράζεται ο κόσμος μια μέρα παραπάνω κατά τη διάρκεια του έτους, μήπως και φορτίσει λίγο το πάουερ σελ του. Κι άμα φτάσει η μέρα που κανένας δεν θα ξέρει τί πάει να πει Χριστούγεννα, τότε θα αλλάξει η γιορτή. Μπορεί να μετακινηθεί κιόλας και να τα γιορτάζουμε πιο νωρίς, π.χ. την μέρα της Οκτωβριανής Επανάστασης, δηλαδή μέσα στο Νοέμβριο. Κι αντί για Πάσχα, Παρισινή Κομμούνα. Μια χαρά βγαίνουν, κοίτα να δεις… Κι αντί για Άη Γιώργη θα έχουμε Βλαντιμιρ Μαγιακόφσκι (14 Απρίλη).
Παρεμπιπτόντως, για τον Μαγιακόφσκι, δύο πράγματα είχαν σημασία, ο έρωτας κι η επανάσταση. Το πρώτο, το παλεύουμε.
Το δεύτερο, πότε;
‘στερόγραφον. Πριν δύο χρόνια απολύθηκα από τον ελληνικό Στρατό. Τυχαίο; Δεν νομίζω.
Star Trek Greece