Beta Testing the world!

Θα γράψω την αποψάρα μου, αναγνωσταρά μου, που ξέρω ότι περιμένεις διακαώς για να την κάνεις κτήμα σου, να την ενστερνιστείς και να οργανώσεις τς κινηματικές διαδικασίες για να την μεταφέρεις παντού. Ξεκινάω, με προσέχεις;

Επιτέλους λοιπόν, η θρυλική συσκευή που όλοι περιμέναμε, έκανε την εμφάνισή της, δια στόματος θεού -λέγε με Στηβ Τζομπς-. Οι απανταχού fanboys της Apple, οι φανατικοί εχθροί της, τα εκατομμύρια γκατζετάκηδων, οι αναλυτές τεχνολογίας-οικονομίας, ο Μπάμπης ο Σουγιάς και όλος ο κόσμος ρίγησαν. Οι υπόλοιποι δεν κατάλαβαν Χριστό, διότι είτε δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξη της Apple είτε έχουν άλλα (σημαντικότερα ή όχι) πράγματα να ασχοληθούν.

Με μια λέξη: γκατζετιά. Δεν θα το αγοράσω, δεν είναι για μένα. Δεν θέλω μια συμπληρωματική συσκευή, θέλω μια συσκευή  που να μπορεί να καλύψει όσο το δυνατόν περισσότερες ανάγκες μου. Γι’ αυτό έχω Mac και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Το iPad χωλαίνει σε μερικά σημεία, πάμε να τα δούμε.

Χρηστικότητα: 680 γκραμς είναι πολλά, είναι βαρύ. Δεν μπορείς να γράψεις εύκολα με το ένα χέρι. Δεν υπάρχει περίπτωση να το βάλεις στα γόνατα, εκτός κι αν ακουμπάς τα πόδια σου στο τραπεζάκι του σαλονιού (κι αν φωνάζει η γυναίκα, γάμηστο). Κι αν είσαι μανιώδης δακτυλογράφος, να σε δω να πληκτρολογείς δυο χιλιάδες λέξεις σε μίνι πληκτρολόγιο που δεν έχεις feedback. Το dock με το πληκτρολόγιο κάποιος λόγος υπάρχει που το βγάλανε…

Εφαρμογές. Ξεχάστε ό,τι ξέρετε, ξεχάστε ανοιχτό λογισμικό, ξεχάστε την πληθώρα που έχει ο Macintosh. Μπορεί να ισχύει το “there’s an app for that”, αλλά τί θα κάνω ρε κουμπάρε όταν θέλω να γράψω κάτι σε ένα τρελό φορμά ή να διαβάσω κάτι από ένα τρελό φορμά; Στο iPhone δεν με πειράζει τόσο αυτό, το iPhone είναι τηλέφωνο και δεν περιμένω να τα κάνω όλα με ένα τηλέφωνο. Το iPad πλασάρεται ως γεφύρωση του χάσματος “τηλέφωνο-υπολογιστής”, δλδ. ούτε το ένα, ούτε το άλλο!

Multitasking: Παίρνω γύρω στα 50 e-mails τη μέρα. Σερφάρω, γράφω, μιλάω σε chat, διαβάζω RSS feeds, ψάχνω την wikipedia, παρακολουθώ μερικούς servers με Terminal, κανονίζω μερικά ραντεβού και προσθέτω μια δυο επαφές στο AddressBook. ΓΙΑΤΙ πρέπει να ΚΛΕΙΣΩ την κάθε εφαρμογή για να ανοίξω την επόμενη; Έχει ή δεν έχει UNIX υπόβαθρο, όπου το multitasking περιορίζεται ουσιαστικά μόνο από την διαθέσιμη RAM;

Θετικά: Έλλειψη flash. Το απεχθάνομαι, το μισώ, μακάρι να σταματήσει να υπάρχει σήμερα κιόλας. Αντιπαθώ τους “φλασίστες” που πασάρονται ως “web developers”. Δεύτερο θετικό η συμβατότητα με iPhone εφαρμογές, ευτυχώς. Υπάρχει εκεί μεγάλο ψωμί και σίγουρα θα δώσει ώθηση και στους υπάρχοντες προγραμματιστές. Το μεγαλύτερο θετικό, σύμφωνα με το iPad SDK η ύπαρξη “Shared folder”, δηλαδή η περιοχή εκείνη όπου θα μπορούν όλες οι εφαρμογές να δουν τα αρχεία της, να τα διαβάσουν, να τα γράψουν και να γίνει αλισβερίσι. Το μεγάλο μείον του iPhone δηλαδή, έληξε.

Τί θέλω να δω σε ταμπλέτα, ή μάλλον τί είναι για μένα η ταμπλέτα;  Αυτό:

Μικρό, ελαφρύ, κάνει (σχεδόν) τα πάντα. Γράφεις τις αναφορές σου, ενημερώνεσαι, βλέπεις τα μηνύματά σου, ακούς τις μουσικές σου. Προσέξτε σενάριο. Μέγεθος σελίδας Α4, φουλ σκριν οι νότες της χορωδίας, με διαφορετικά χρώματα οι σημειώσεις του χορωδού. Δεν χρειάζεται να κουβαλάς και να κρατάς το 2 κιλών σπαρτίτο ούτε να ψάχνεις για αριθμούς σελίδων, ξυσμένα μολύβια.

Άλλο σενάριο. Σαλονάκι, μουσικούλα, χτυπάει το Skype κλήση και δεν σηκώνεσαι να πας στο γραφείο σου, έχεις το pad δίπλα και απαντάς από κει με την κάμερά του.

Θα πουλήσει; Ναι, θα πουλήσει, όπως πούλησε το καρακλειδωμένο πρώτο iPhone με τα ελάχιστα χαρακτηριστικά. Θα το πάρω; Όχι, διότι δεν μου κάνει. Δεν χρειάζομαι μια ενδιάμεση κατάσταση, θέλω κάτι που να μπορεί να μπορεί να προσθέσει χαρακτηριστικά στην ζωή μου που δεν μπορεί να κάνει ο υπολογιστής μου.

Ζούμε ξανά το iPhone. Όταν βγήκε το 3G S όλοι είπαν “έτσι έπρεπε να είναι το iPhone από την πρώτη στιγμή”. Έτσι και με το iPad. Θα πρέπει να φτάσει στην τρίτη γενιά για να αξίζει να το πάρει κανένας. Καριόλη Τζομπς, όλα για τα λεφτά τα κάνεις…