Beta Testing the world!

Διαβάζω λοιπόν στο physics4u για την ανακάλυψη τεράστιας ποσότητας νερού γύρω από ένα κβάζαρ. Σιγά τα ωά θα με πεις, κι έχεις δίκιο. Πλην όμως πέρα από την καθημερινότητα, μας απασχολούν και άλλα προβλήματα, αλλιώς είμεθα μονοδιάστατοι και δεν κάνουμε τίποτα. Πώς αλλιώς θα κάνουμε την έφοδο στον ουρανό αν μας απασχολεί μόνο το πώς θα βγάλουμε τη μέρα;

Το άρθρο εξαιρετικά ενδιαφέρον. Σε πρώτη ανάγνωση δείχνει ότι πέρα από το υδρογόνο, το οποίο ξέραμε ότι βρίσκεται σε αφθονία, ίσως να υπάρχουν και άλλα στοιχεία σε αφθονία στο σύμπαν, και όπως φαίνεται και χημικές ενώσεις, υπό συνθήκες. Το νερό δεν είναι απλά μια χημική ένωση, είναι εξαιρετικά σπουδαία ένωση, καθώς είναι άριστος διαλύτης, έχει μεγάλη ειδική θερμότητα, έχει μεγάλη επιφανειακή τάση, τέτοια αδιανόητα πράματα που έχουν πολύ μεγάλη σημασία, διότι μπορούμε και τα σχολιάζουμε. Αν ήταν επουσιώδη θα είχαν περάσει στο ντούκου. Βέβαια, όταν θα πούμε το νερό νεράκι εδώ στην -ασήμαντη μέσα στην απεραντότητα του Σύμπαντος- Γη, δεν θα κάνει καμιά διαφορά αυτή η τεράστια ποσότητα νερού που ανακαλύφθηκε, αφού μέχρι να πάμε εκεί να πιούμε θα έχουμε γίνει μακαρίτες.

Σε δεύτερη ανάγνωση, εμφανίζεται ένα πολύ ενδιαφέρον πρόβλημα. Ως γνωστόν, τα κβάζαρ με την επικρατούσα θεώρηση, είναι τεράστιες μαύρες τρύπες που υπάρχουν στο κέντρο γαλαξιών και εκπέμπουν τεράστια ποσά ενέργειας. Κρίμας δηλαδή που δεν έχουμε ένα κβάζαρ στο σπίτι μας, θα το ανάβαμε για ένα φεμτοδευτερόλεπτο, θα ζεσταίναμε το σπίτι και δεν θα ανησυχούσαμε ούτε για πετρέλαια ούτε για ρεύματα ούτε τίποτις. Μπας περιπτώς. Εδώ λοιπόν, τί μας λέει το άρθρον τούτο; Ότι ευρέθη κβάζαρ στις εσχατιές του γνωστού σύμπαντος και το οποίο φαίνεται να είναι ενός δισεκατομμυρίου ετών, το οποίο περιέχει μελανή οπή και περικλείεται από υδάτων τεραστίου όγκου.

Για σπάστα και ξαναρίχτα. Τα κβάζαρ αποτελούν το κέντρο γαλαξιών είπαμε. Τα πρώτα άστρα υποτίθεται ότι δημιουργήθηκαν στα πρώτα 100 εκατομμύρια χρόνια. Ας υποθέσουμε ότι δημιουργήθηκαν και γαλαξίες, που έχουμε πει ότι δεν προλαβαίνουν να πάρουν σχήμα σε παλιότερο ποστ. Η μαύρη τρύπα πότε πρόλαβε να διαμορφωθεί; Υποτίθεται ότι με την επικρατούσα θεωρία, μια μαύρη τρύπα αποτελεί το κέντρο ενός άστρου που κατέρρευσε από την ίδια του την βαρύτητα. Ο μόνος τρόπος για να συμβεί κάτι τέτοιο είναι μετά την συμπίεση του πυρήνα του λόγω της έκρηξης που σηματοδοτεί τον θάνατό του (σουπερνόβα). Θα πρέπει να δεχτούμε ότι υπήρχε τόσο μεγάλη ποσότητα μάζας σε ένα σημείο, που να δημιουργήσει υπερμεγέθη άστρα, τα οποία γίνανε εξαιρετικά γρήγορα σουπερνόβα, δημιούργησαν μαύρες τρύπες και πρόλαβαν αυτές να καταπιούν άλλες τεράστιες ποσότητας μάζας για να γίνουν το γιγάντιο κέντρο του κβάζαρ. Α, και επίσης περίσσεψε και αρκετό υλικό για να τροφοδοτήσει τη μ.τ. παραπέρα. Και περίσσεψε κι άλλο για να παραμείνει ο γαλαξίας. Μέσα σε 1 μπιλιόνι έτη. Ορίστε;

Δεύτερο θεματάκι. Το νερό θέλει υδρογόνο. Θέλει και οξυγόνο. Το υδρογόνο, νταξ, είναι απλό στοιχείο, ένα πρωτόνιο μοναχά. Κι ένα ηλεκτρόνιο, δεν είναι εκεί το θέμα, από λεπτόνια όσα θες. Το οξυγόνο που στον κόρακα βρέθηκε; Ο κύκλος άνθρακα-αζώτου-οξυγόνου που συμβαίνει κατά την διαδικασία της σύντηξης του υδρογόνου σε ήλιο μέσα στο άστρο, παράγει ένα απειροελάχιστο ποσό σταθερού οξυγόνου-16. Μετά την κύρια ακολουθία, όταν έχει εξαντλήσει πια τα αρχικά αποθέματα υδρογόνου, το άστρο παράγει μεγαλύτερες ποσότητες βαρύτερων στοιχείων. Η μεγαλύτερη παραγωγή όμως συμβαίνει με την έκρηξή του (σουπερνόβα). Κάτι δεν μου κάθεται, κάτι δεν πάει καλά.

Όλα αυτά συνέβησαν σε ένα μικρό σχετικά χώρο και τόσο γρήγορα. Η δική μου εκτίμηση είναι ότι ο χρόνος του 10^9 ετών δεν επαρκεί ούτε για τον σχηματισμό κολοσιαίας μ.τ., ούτε για τον σχηματισμό νερού. Ή πρέπει να φύγουμε από το μοντέλο της μεγάλης έκρηξης (βλ. παλιότερο ποστ: Big Bang), ή θα πρέπει να μετατοπίσουμε κι άλλο προς τα πίσω την εκκίνηση του σύμπαντος.