Ιστορικά μόνο να το δεις, για έκρηξη πάει το πράμα. Δεκέμβρης 2010, Κερατέα. Κόσμος μέρα-νύχτα στις μάχες με τα ΜΑΤ.
Μάρτης 2011, τα πρώτα γιαούρτια και δημόσιες αποδοκιμασίες του στυλ «πάμε στο σπίτι αυτουνού να φωνάξουμε».
Είχαν έρθει από πριν κάτι “Δεν πληρώνω”. Τον ρόλο τους τον είδαμε βέβαια αυτές τις μέρες.
Μετά ακολούθησαν οι Αγανακτισμένοι. Κι ενώ στην Ισπανία, όπου ξεκίνησαν, ήταν ένα συνονθύλευμα ιδεών -χωρίς καθαρό ταξικό προσανατολισμό-, εδώ λανσαρίστηκαν ως πλήρη απουσία οποιασδήποτε ιδέας. Ελάτε πρώτα, και μετά θα βρούμε γιατί ήρθαμε. Η μαζικότητά που είχε σε κάποιες συγκεντρώσεις, κάτι Κυριακές π.χ., έδειξε δυο πράγματα. Ο κόσμος θέλει να αντιδράσει, ψάχνει τρόπο να βρεθεί με κόσμο και να φωνάξει. Και δεύτερο, τα μέσα παίζουν τον ρόλο τους και τον κουμαντάρουν καλά, ωθώντας τον εκεί. Ευτυχώς το πείραμά τους απέτυχε.
Φτάσαμε τον Ιούνη, με την απεργία, να στήνεται προβοκάτσια κατά του ΠΑΜΕ, μπροστά στο Σύνταγμα και να αποτυγχάνει. Και πριν μια βδομάδα, η επίθεση του παρακράτους κόστισε μια ανθρώπινη ζωή.
Σήμερα, οι επίσημοι έφυγαν από τις εξέδρες τους, κάτω από την λαϊκή οργή. Αυτό να θυμόμαστε. Λαϊκή οργή.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Είναι νομοτέλεια, πώς να το κάνουμε. Διότι πώς αλλιώς να εξηγήσεις το γεγονός ότι ΠΑΣΟΚ-ΝΔ παίρνουν μαζί 50% στις δημοσκοπήσεις; Πώς να εξηγήσεις το γεγονός ότι κόσμος παίρνει ανοιχτά θέση. Από κει που άκουγες την κασέτα “Φίλε εμένα δεν με ενδιαφέρουν τα πολιτικά”, τώρα ακούς …κάτι. Καλό, κακό, ηλίθιο, σοφό, ντεμέκ, αλλά κάτι. Διότι όταν δεν βλέπεις καπνό, είσαι στ’ αρχίδια σου, όταν η φωτιά είναι απόξω από τον αυλόγυρο, θα κάνεις σχέδια για το πώς θα προστατευθείς, αλλά όταν φτάσει στο σπίτι σταματάς τα σχέδια και δρας. Τώρα θα με πεις, καλά εσείς δλδ. είχατε ραντάρ και τη βλέπατε τη φωτιά ή μήπως απλά ρίξατε μια ζαριά και πέσατε μέσα;
Όχι ρε μαγκάκο, την βλέπαμε. Τί νομίζεις, ότι γίνονται τυχαία τα πράγματα; Μελετημένα είναι, επιστημονικά τεκμηριωμένα. Μα, τα ΔΙΚΑ τους μοντέλα μιλάνε για τις κρίσεις, βγάζουν συμπεράσματα και μεθόδους για το πώς να μικρύνει ο κύκλος, όχι πώς να εξαλειφθεί. Διότι ο κύκλος δεν σταματάει. Ίσα-ίσα, τα μαθηματικά μοντέλα που εφαρμόζονται δείχνουν ότι τα χρονικά διαστήματα γίνονται όλο και πιο σύντομα. Κάποια στιγμή δεν θα υπάρχει διαφορά μεταξύ κρίσης και ανάπτυξης. Αυτό δεν λέμε κι εμείς; Ότι ακόμα κι αν ξεπεραστεί αυτή εδώ η κρίση, η επόμενη θα έρθει πιο γρήγορα.
Κι έτσι, η λαϊκή οργή θα φουντώνει συνεχώς. Περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή.
Star Trek Greece