Beta Testing the world!

Κι έρχεται αυτή η εποχή του Χρόνου, η γαμημένη η Άνοιξη. Για κάποιους είναι μια οργασμική έκρηξη στα ρουθούνια τους, για άλλους στα λαγόνια και άλλοι απλά σφυρίζουν αδιάφορα όπως όλους τους υπόλοιπους μήνες.

Κι άντε, πες ότι η Άνοιξη ήρθε, εγκαθιδρύθηκε και φανέρωσε τις προθέσεις της. Σάμπως και δεν τα περίμενες από πριν; Δηλαδή τί, περίμενες να γίνει φέτος η έκπληξη και να πάρει πρωτάθλημα ο Εργοτέλης; Αφού τα βλέπεις τα πράγματα, κάθε χρόνο έτσι γίνονται, φέτος γιατί να γίνει το διαφορετικό;

Όχι ακριβώς όμως, διότι κάθε πέρσι και καλύτερα, ένα χρόνο πριν ακόμα μας (σας) παραμύθιαζε ο άξιος απόγονος του μπαμπά του ότι υπάρχουν ευρά και άλλες ιστορίες. Όχι ότι δεν υπάρχουν, υπάρχουν και με το παραπάνω, πλην όμως η μετέπειτα πορεία (κάποιοι το λένε πολιτική) εξελίχτηκε ως σαν να μην υπήρξαν ποτέ παράδες. Μπορεί να μην έχουμε δουλιές, μπορεί να μην έχουμε λεφτά στις τσέπες μας, αλλά είμεθα εθνικά υπερήφανοι διότι έχομε λεφτά (των άλλων) για να πληρώσουμε τα χρέη μας (των άλλων).

Σας χαιρέτησα, δεν σας χαιρέτησα, τί κάνετε, πώς είστε, καλά ευχαριστώ!

Βρε για μπάστα! Μπάστα γιατί θα σας πάρει και σας σηκώσει! Διότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, κανείς δεν πιστεύει τις αηδίες που ξεστομίζετε. Κι αν εσείς έχετε όρεξη να στείλετε τον κόσμο να ψοφήσει, ο κόσμος δεν γουστάρει μία. Ούτε να πεθάνει για τα χρέη σας, ούτε να πεθάνει ξεπουλώντας, ούτε να πεθάνει ταπεινωμένος, ούτε να πεθάνει σε ξένα μέρη θέλει ο κόσμος. Πού το βρήκατε ρε, σε ποιο κωλόχαρτο που το ονομάζετε Σύνταγμα και το κουρελιάζετε με πρώτη ευκαιρία ότι πρέπει να πολεμήσουμε εκτός συνόρων και για πόλεμο που δεν κηρύξαμε ή μας κήρυξαν ποτέ;

Η κατρακύλα δεν έχει όριο. Ή μήπως έχει; Ας μου εξηγήσει κάποιος, γιατί αυτό το πράγμα δεν πίστευα (ή έλπιζα;) ότι θα το έβλεπα ποτέ.

Από την άλλη όμως, μήπως σημαίνει ότι η γενιά μου θα ζήσει πράγματα πρωτόγνωρα; Ρε, μπας κι είχε δίκιο η Αλέκα;

Ψάχνοντας για τον Βέγγο και την παραμονή του στο νοσοκομείο, έπεσα και σε μια σκηνή στο Σωλήνα από την “Ψυχή Βαθειά” του Βούλγαρη. “Έλληνες να ντουφεκάνε Έλληνες;”. Άντε, πες, δεκτόν.

Κι όταν Έλληνες ντουφεκάνε ξένους, που δεν τους πειράξανε ποτέ, τί είναι ρε καλλιτέχνες μου; Όταν σκοτώνουν ξένους λάους μόνο και μόνο για το χρήμα, τί είναι ρε γιαβρή μου; Όταν δίνουν ύδωρ, γη, τα πόδια ανοιχτά και τα στόματα κλειστά, τί είναι ρε παλικαράδες μου;

Μέχρι εκεί η παλικαριά ε; Να σεβαστούμε τις διεθνείς συνθήκες και…

Σιγά! Η πατρίδα δεν κοιμάται. Πολεμάει γι’ άλλους.

Για μας πότε θα πολεμήσουμε ρε;