Χαζογκόμενες |

Ταξίδευα με το αεροπλάνο. Από Θεσσαλονίκη στην Αθήνα κι από κει ανταπόκριση για τη Μυτιλήνη. Ωραία η διαδρομή Θεσσαλονίκη-Αθήνα, μεγάλο αεροσκάφος Airbus 320, είχε και οθόνες και βλέπαμε τη γη από ψηλά και πληροφορίες για τη διαδρομή. Καλή μαγκιά, δεν λέω, γουστάρεις, αλλά κάποια στιγμή κράσαρε και έπρεπε να το κάνουν reboot. Windows μάλλον…

Η μαλακία (ωπ, διαγράφεται μια λέξη) ήταν οι τύπισες που κάθονταν στο μπροστινά κάθισμα, για την ακρίβεια στα τρία μπροστινά καθίσματα. Γενικά συζητήσεις περί ηλιθιοτήτων, γυναικουλίστικων και μικροαστικών έως αστικών προτύπων. Το αποκορύφωμα ήρθε κατά τη διάρκεια της προσγείωσης και ενώ πετούσαμε πάνω από τη Νότια Εύβοια, βλέποντας το αιολικό πάρκο.

-Α, κοιτάξτε, μαζεύουν ηλεκτρική ενέργεια!

Τί λες μωρή αμόρφωτη αγελάδα! Τί είναι η ηλεκτρική ενέργεια και την μαζεύουν, ελιές; Αμφιβάλλω βέβαια αν γνωρίζει ότι τις ελιές τις μαζεύουν και δεν νομίζει ότι τις γεννάνε κάτι ζωντανά που τα αρμέγουμε για να πάρουμε λάδι. Αναγνώστη μου, φυσικά δεν πρέπει να πω ότι η σωστή έκφραση στην προκειμένη περίπτωση θα ήταν “παράγουν ηλεκτρική ενέργεια”. Μετατροπή της αιολικής, της κινητικής ενέργειας του ανέμου, της κίνησης των πτερύγων της γεννήτριας, σε ηλεκτρική. Κάτι τέτοιο είναι αυτονόητο νομίζω.

Μετά κατέβηκαν τα φλαπς. Flaps είναι τα άκρα των πτερυγίων τα οποία μπορούν να πάρουν διαφορετική κλίση από το υπόλοιπο πτερύγιο, ώστε να δώσουν περισσότερη άντωση στο αεροπλάνο. Στα πετούμενα έχουμε άντωση, όχι άνωση. Η άνωση είναι ιδιότητα των σωμάτων μέσα στα υγρά,π.χ. ένα μπαλόνι με ήλιο το οποίο το ανεβάζει η διαφορά του βάρους του αέρα που εκτοπίζει, ενώ η άντωση είναι δύναμη που ασκείται στα ειδικά διαμορφωμένα πτερύγια έτσι ώστε να έχουμε διαφορά πιέσεως. Κι εδώ έρχεται η δεύτερη μεγαλειώδης ατάκα.

-Κοιτάξτε, κατέβηκαν στο 20.

Ντάξει ρε κοπελιά, “αυτά” που δεν ξέρεις ότι λέγονται flaps, το κατανοώ. Το 20 που μας λες, τί είναι; Φιστίκια, ωσάν αυτά που μας δώσανε να φάμε; 20 μοίρες, γωνία 20 μοιρών, κατέβηκαν “στις 20”.

Ε, καλά, μετά με αποτελείωσε όμως.

-Μικρή ήθελα να γίνω πιλότος.

Ευτυχώς που δεν έγινες. Γιατί με “τα 20” και την “μαζεμένη ηλεκτρική ενέργεια” δεν ξέρω πώς θα πηγαίνανε οι επιβάτες του αεροσκάφους σου. Συνδέεις τα ψιψιψόνια με τα κοκοψόψα και …το χάσαμε το κορμί πατριώτ…!

Είμαι υπερβολικός; Γενικά θα μπορούσε να θεωρηθεί μια στιγμή ανακρίβειας το κάθε μεμονωμένο περιστατικό, αλλά όλο το πακέτο μαζί φανερώνει βαθύτερες αιτίες. Γιατί αυτά τα μπάζα, ε, οι γυναίκες ήθελα να πω, δεν θέλησαν ποτέ τους να μάθουν κάτι παραπάνω και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πού θα ντυθούν καλύτερα, αν θα βγάλει καινούργιο CD ο Χατζηπαπάρας και αν είναι ικανοποιητικό το στρώμα σοβά που έχουν ρίξει στα μούτρα τους; Προεκτείνω τη σκέψη μου λοιπόν, λέγοντας ή μάλλον γράφοντας ότι αυτό είναι το πρότυπο που κυριαρχεί. Χαζή γυναίκα, που θα γράφει στην έκθεση “η φίλες μου είνε καλές και τις αγπάω πολλή γιατί είνε φυλικές μαζή μο”. Χαζή, γιατί είναι χειραγωγίσιμη, γιατί είναι πιο εύκολο να της δώσεις λιγότερα φράγκα όταν θα δουλεύει. Πιο εύκολο να την πάρεις να την κάνεις ό,τι θες για μερικές μέρες, βδομάδες, μήνες και μετά να πας για άλλη. Που θα περιοριστούν “σε έναν καλό γάμο”, που θα τηρήσουν καλύτερα το πρότυπο της αστικής οικογένειας. Πρότυπα που πηγάζουν από τις επιθυμίες της αστικής τάξης.

Εμείς θέλουμε γυναίκες οι οποίες θα είναι ίσες με τους άντρες. Όχι βλακώδης ισότητα της πλήρης εξίσωσης, αλλά βγαλμένη από τις αντικειμενικές ικανότητες των δύο φύλλων. Δηλαδή δεν είναι εξαιρετικό αφροδισιακό να έχεις μπροστά σου μια γυναίκα που να εξηγεί γιατί το Σύμπαν είναι άπειρο σε χρόνο και χρόνο, γιατί η κίνηση της ιστορίας έχει σπειροειδή μορφή, να καταλαβαίνει γιατί λες “καλή δύναμη” σε κάποιον προγραμματιστή COBOL ή απλά να σου εξηγεί γιατί το φαγητό βράζει καλύτερα με το καπάκι κλειστό; Το τελευταίο μάλλον ρεαλιστικότερο… Να δείτε μια ταινία και να συζητήσετε τί είδατε, για τα νοήματα όχι να περιοριστεί η κουβέντα στο σχόλιο “Ο Μπραντ Πριτ ήταν κούκλος!…

Ε, μα πια! Όχι άλλες χαζογκόμενες! Μορφώστε τις γυναίκες σας ρε!