Beta Testing the world!

…πώς λέμε “για 2-4 παίκτες”;

Αναγνώστη μου, το ξέρω, δεν πάει το μυαλό σου για το περιεχόμενο, από τον τίτλο της αναρτήσεως ταύτης. Το κατανοώ, αν και δυσνόητος μερικές φορές! Θα εξηγήσω, λοιπόν, στις επόμενες γραμμές.

Η Νέα Ζηλανδία είναι μια χώρα που ξέρουμε ότι βρίσκεται στον Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό. Αρκετά μακριά δηλαδή. Έχει βασίλισσα, την Αυτού Εξοχότητα Ελισάβετ την 2η, την ίδια δηλαδή βασίλισσα με την Μεγάλη Βρετανία και άλλες 15 χώρες. Κατά τα άλλα είναι ανεξάρτητη χώρα, έχει μια σφόδρα καπιταλιστική οικονομία, το τελευταίο Σύνταγμα ψηφίστηκε το 1986, έχει στρατό, 70% της ενέργειάς της παράγεται από ανανεώσιμες πηγές. Αυτά πληροφοριακά.

Η Νέα Ζηλανδία όπως προείπα, είναι αρκετά μακριά. Σε φυσιολογικές συνθήκες δεν σκεφτόμαστε μια τέτοια μακρινή χώρα. Εκτός κι αν είναι η Κούβα, η Βόρεια Κορέα και άλλες που προσπαθούν να οικοδομήσουν τον σοσιαλισμό. Διάβασα όμως για ένα γεγονός στην προαναφερθείσα χώρα που μου έκανε εντύπωση.

Ότι έχουμε φάκελο όλοι, το ξέρουμε. Όχι φάκελο ταχυδρομικό, κίτρινο ή λευκό με μπλε γραμμούλες στις άκρες. Φάκελο, στην Ασφάλεια, στην Σένγκεν και σε άλλα ευπρεπή ιδρύματα που προασπίζουν την τάξη. Η λέξη τάξη έχει πολλές έννοιες, αλλά εδώ θέλω να δώσω μια συγκεκριμένη, όποιος την βρει κερδίζει μαντολάτο. Τέλος πάντων, εδώ μιλάμε για ένα φάκελο που γίνεται πρότυπο. 

Το κούρασα, και περνάω στο ψητό, στους 200 βαθμούς Κελσίου. Αντιγράφω και μεταφράζω από το stuff.co.nz:

Δεν είσαι ποτέ πολύ μικρός για να θεωρηθείς πιθανό ανατρεπτικό στοιχείο, δείχνει ένας φάκελος της Υπηρεσίας Ασφάλειας Πληρφοριών.

Η Maire Leadbeater, 63 ετών σήμερα και για πολύ καιρό ακτιβίστρια σε θέματα Ειρήνης, υπήρξε από πολύ νωρίς στόχος, λόγω των γονέων της, Elsie και Jack Locke μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος Νέας Ζηλανδίας και ακτιβιστές, οι οποίοι ζούσαν στο Christchurch.

Η Έλσι Λόκε έφυγε από το Κόμμα το 1956 όταν η Σοβιετική Ένωση εισέβαλε στην Ουγγαρία, αλλά ο Τζακ έμεινε.

Ένα από τα αδέλφια της Maire, ο Keith Locke, πρώην τροτσκιστής και μέλος της Σοσιαλιστικής Δράσης, έλαβε επίσης τον φάκελό του από την ΥΑΠ.

Ο φάκελος της, τον οποίο έλαβε αργότερα το ίδιο έτος, ξεκινάει όταν ήταν 10 ετών, όπου σε μια σημείωση αναφέρεται ότι παρέδωσε την Λαϊκή Φωνή, την εφημερίδα του Κόμματος στην μητέρα δύο διδύμων στην Bangor street, στο κέντρο της πόλης.

Ο φάκελος συνεχίζει να καταγράφει την ζωή της, παρά το γεγονός ότι η ΥΑΠ έχασε τα ίχνη της όταν παντρεύτηκε και άλλαξε όνομα. “Με έχασαν για περίπου 13 χρόνια”, λέει η ίδια.

Ο φάκελος, όπως πολλών άλλων, περιέχει υλικό από ιδιωτικές συναντήσεις.

“Το βρίσκω πολύ δύσκολο να το δεχτώ. Αυτές οι παρέες που μαζευόμασταν σε σπίτια και γραφεία θα πρέπει να είχαν μέσα κάποιον βαλτό. Είναι συγκλονιστικό. Είναι πολύ κακό για τη δημοκρατία επειδή κάνει τους ανθρώπους ανήσυχους όταν πρόκειται να εμπλακούν σε ελεύθερες συζητήσεις και έχει μεγάλη επίπτωση σε θέματα εμπιστοσύνης αν πρέπει να σκέφτεσαι ‘ένας από μας ίσως είναι κατάσκοπος'”.

Έκπληκτη ανακάλυψε ότι ο φάκελός της περιείχε λίστα με κάθε μέλος της Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στην Παλαιστίνη.

 

Ο φάκελος ακόμα περιείχε αναφορές στον γάμο των γονιών της, όπου οι απόψεις της ΥΑΠ ήταν ότι θα δοκιμαζόταν από την αποχώρηση της Έλσι από το Κόμμα. “Είναι λάθος από όλες τις απόψεις”, λέει η Leadbeater. “Πρόκειται για ανακριβείς εικασίες για καθαρά προσωπικά οικογενειακά θέματα”.

 

 

Σταματάω εδώ την μετάφραση γιατί ρεφόρμισα και κουρκούτιασε το κεφάλι μου. Όσοι γουστάρουν μπορούν να κατευθυνθούν στον υπερσύνδεσμο του άρθρου για να το διαβάσουν κι οι ίδιοι στο πρωτότυπο.

Τώρα, να πω ότι δεν σοκάρομαι, θα είναι αλήθεια. Από τα 10 μέχρι τα 63, πού βρίσκετε το περίεργο. Φακέλωμα ρε. Δεν συζητάμε για την Ελλάδα, θυμηθείτε. Την Ελλάδα που έχει ζήσει δικτατορίες, εμφύλιους, κατοχή, αντίσταση και άλλα τέτοια που δεν ξέρω ποια απήχηση είχαν στην ΝΖ (Νέα Ζηλανδία, συντομογραφία γιατί έτσι γουστάρω) και πόσο οργανωμένο ήταν το κίνημα. Γενικά “το κίνημα”, που μπορεί να πάρει επιθετικούς προσδιορισμούς όπως εργατικό, φοιτητικό, νεολαιίστικο, αγροτικό, κομμουνιστικό, λαϊκό. Αν αυτά γίνονταν εκεί, τόσο μακριά, πόσο μεγάλος είναι ο φάκελος του καθενός μας, εμάς εδώ, που έχουμε και μια άλφα (όχι βήτα βασιλόπουλος, σκέτο άλφα) προϊστορία;

Μας έλεγε ένας σύντροφος ή συντρόφισσα μια φορά για έναν ανιψιό της που είχε γκόμενα μια κόρη ενός ασφαλίτη και από περιέργεια μια φορά είχε ψάξει τα αρχεία της Ασφάλειας και είχε βρει όλη την οργανωτική του θείου ή της θείας του γκόμενού της. Στα όρια του αστικού μύθου η αναφορά και φυσικά δεν μπορεί να θεωρηθεί στοιχείο.

Μας παρακολουθούν; Μας καταγράφουν; Μας φακελώνουν; Υπάρχει κάποιος που συνεχίζει να πιστεύει ότι “οι φάκελοι έχουν καταργηθεί”; Ναι, τα χαρτοφυλάκια εκείνα με τα σκληρά χαρτόνια και τα κορδόνια μάλλον θα έχουν πάψει να υπάρχουν. Μέσα σε ένα σκληρό δίσκο μπορείς πλέον να έχεις εκατομμύρια πληροφοριών και πιο εύκολα αναγνώσιμες, διασταυρώσιμες (cross reference), και άλλα κόλπα. Η φαντασία είναι το όριο…

Το GMail δεν με αφήνει να στείλω εκτελέσιμο αρχείο, της μορφής .exe, ακόμα κι αν είναι συμπιεσμένο. Διαβάζει το GMail τα αρχεία που στέλνω, τόσο απλά; Κι αν το κάνει αυτό μια εταιρεία, τότε οι τερατώδεις μηχανισμοί των κρατών και των διεθνών οργανισμών, τί είναι ικανοί να κάνουν; Κι όπως μας λέει ένα παράδοξο της κβαντομηχανικής, αν είναι δυνατό να συμβεί, τότε συμβαίνει.

Μήπως πρέπει να γράψω ένα tutorial για κρυπτογράφηση των e-mail μας; Έτσι, για να μην είναι τόσο απλά τα πράγματα.