Από τις ιστορίες του κυρίου Αγησίλαου

Οι άνθρωποι της πολιτείας ήταν ανήσυχοι, γιατί κάτι δεν πήγαινε καλά τελευταία. Η ζωή τους ήταν πιο δύσκολη. Όλο και λιγότερος χρόνος τους έμενε για την ψυχαγωγία τους, οι κανόνες που είχαν θεσπίσει είχαν αρχίσει να χαλαρώνουν και γελούσαν πολύ λιγότερο. Ανάμεσά τους, οι άνθρωποι που σκέφτονταν πιο πολύ, αυτοί που έγραφαν, που μελετούσαν, που μιλούσαν και τραγουδούσαν, είχαν αρχίσει να ανησυχούν, ως περισσότερο διορατικοί, για το μέλλον της πολιτείας τους.

Ανησυχούσαν και σκέφτονταν ολοένα. Σκέφτονταν και ξενυχτούσαν, κοιτώντας και μελετώντας την ιστορία της πολιτείας τους. Κι όλο ανησυχούσαν, στριφογύριζαν στα κρεββάτια τους τις νύχτες, βλέποντας το πρόβλημα που οξυνόταν περισσότερο. Και όλο σκέφτονταν, και ανησυχούσαν, και ξενυχτούσαν, και διάβαζαν, και ανησυχούσαν συνέχεια, μα δεν έκαναν τίποτα…

…ώσπου μια μέρα πέθαναν.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.