Beta Testing the world!

…ή “πώς η κυρίαρχη ιδεολογία έχει εκφάνσεις παντού”.

Η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης είναι η κυρίαρχη αντίληψη σήμερα για τη δημιουργία του Σύμπαντος. Υποστηρίζει ότι το υλικό Σύμπαν (υπάρχει και μή υλικό Σύμπαν;) δημιουργήθηκε από μια μοναδικότητα, μια υπέρθερμη και υπέρπυνκη ύλη κατά την πληθωριστική διεύρυνση της οποίας δημιουργήθηκε το σύνολο της ύλης και ενέργειας στο Σύμπαν που γνωρίζουμε.

Πρώτη κριτική, επιφανειακή. Ο θεμελιωτής της θεωρίας της μεγάλης έκρηξης ήταν ο Ζορζ Λαιμέτρ, ένας καθολικός ιερέας. Ένας άνθρωπος που “πιστεύει”, δλδ. δέχεται την ύπαρξη του θεού, χωρίς αποδείξεις, είναι αδύνατον να διεξάγει σωστή επιστημονική έρευνα, να ξεκινήσει από μια θέση και να αποδείξει είτε ότι ισχύει, είτε ότι δεν ισχύει. Η θέση της μεγάλης έκρηξης έρχεται από τον ισχυρισμό ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε.
Δεύτερη κριτική, πιο τεκμηριωμένη και ολοκληρωμένη μπορεί να βρει κανείς συνοπτικά στο Why the Big Bang Theory is wrong. Μέσα σε όλα τα άλλα, αναφέρεται ότι η μετατόπιση προς το ερυθρό δεν αποτελεί έκφανση του φαινομένου Doppler, αλλά του φαινομένου Compton. Το φαινόμενο compton λέει ότι η συνολική ορμή ενός συστήματος φωτονίου-σωματιδίου παραμένει αναλοίωτη. Κατά συνέπεια, αν ένα φωτόνιο συγκρουστεί με κάποιο σωματίδιο, θα αλλάξει η πορεία του, όπως μια ακτίνα φωτός σε ένα καθρέφτη, και η διαφορά των διανυσμάτων θα δώσει την διαφορά στο μήκος κύματος (πριν και μετά τη σύγκρουση). Οπότε, η πτώση στο μήκος κύματος αποτελεί φυσική ιδιότητα του φωτός καθώς ταξιδεύει μέσα στον χώρο (ο οποίος δεν είναι “καθαρά” κενός).
Αναφέρεται επίσης ότι ακόμα και οι πιο τραβηγμένες εκτιμήσεις μιλούν για ηλικία του σύμπαντος όχι μεγαλύτερη των 15 δισεκατομμυρίων ετών. Οι παρατηρήσεις που έχουμε δείχνουν ότι υπάρχουν γαλαξίες στα όρια αυτής της ηλικίας, στα 13 δις χρόνια. Είναι αδύνατον να έχει δημιουργηθεί ένα κβάζαρ μέσα σε 2 δις χρόνια από τη στιγμή που δημιουργήθηκε υποθετικά το σύμπαν. Είναι αδύνατον να υπάρχει το πλήθος των βαρέων μετάλλων που απαντώνται στη γη, αφού αυτά δημιουργούνται κατά την διαδικασία μιας σούπερνόβα, και δεν γίνεται να έχουμε περισσότερες σουπερνόβα από όσες μας επιτρέπει η ηλικία του σύμπαντος. Η ηλικία του σύμπαντος δεν δικαιολογεί τόσο μεγάλη ποσότητα. Η ταχύτητα περιστροφής του γαλαξία προϋποθέτει ότι έχει περιστραφεί 45 με 60 φορές από τη μεγάλη έκρηξη, οπότε δεν είναι δυνατόν να έχει πάρει το σχήμα που έχει τώρα, πόσο μάλλον για γαλαξίες που παρατηρούμε κοντά στη στιγμή της μεγάλης έκρηξης.
Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι οι γαλαξίες που έρχονται κοντά ο ένας στον άλλον, όπως ο γαλαξίας της Ανδρομέδας που πλησιάζει τον δικό μας. Πώς μπορεί δυο γαλαξίες να πλησιάζουν, ενώ θα έπρεπε να απομακρύνονται σύμφωνα με την ορμή που είχε η ύλη μετά την μεγάλη έκρηξη;

Απλά πραγματάκια είναι. Δεν είναι πυρηνική φυσική. Η συνεχής και αέναη αλληλουχία αιτίας-αιτιατού υπαγορεύει ότι το Σύμπαν πρέπει να είναι άπειρο, σε χρόνο και σε χώρο. Δεν δημιουργήθηκε το Σύμπαν. Υπήρχε από πάντα, θα υπάρχει για πάντα. Όμως αν αποδεχτούμε ότι το Σύμπαν δεν δημιουργήθηκε, τότε σταματάει να υπάρχει η ανάγκη για κάποιον δημιουργό, δέχεται ένα ακόμα πλήγμα η βάση κάθε ιδεαλιστικής ιδεολογίας, η αποδοχή της ύπαρξης του θεού.