Beta Testing the world!

Βρίσκομαι στην Μυτιλήνη για να δω τους γονείς, καθώς τα Ιησούγεννα και την πρωτοχρονιά τα πέρασα στην Θεσσαλονίκη, λόγω των υποχρεώσεων της δουλιάς. Περνώντας από την αγορά της Μυτιλήνης, διαπίστωσα ότι η κίνηση δεν ήταν απλώς μειωμένη, ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Λογικό θα μου πεις, αφιερωμένε αναγνώστη μου. Αν δεν το πεις, θα στο πω εγώ. Αφού ο κόσμος δεν έχει λεφτά, πώς να ψωνίσει; Γιατί ο κόσμος δεν έχει λεφτά όμως; Μα γιατί δεν αντέχει η οικονομία μας να δοθούν μεγαλύτεροι μισθοί. Σωστόν; Σωστόν…

(μούμπλε μούμπλε)

Για να κοιτάξουμε όμως καλύτερα. Τα κέρδη των επιχειρήσεων στον βιομηχανικό τομέα αναλογούν σε 20 χιλιάδες ευρώ ανά εργαζόμενο, ενώ στον εμπορευματικό τομέα 15 χιλιάδες ευρώ ανά εργαζόμενο, σύμφωνα με τα δημοσιευμένα στοιχεία. Τί σημαίνει αυτό; Ότι ο κάθε εργαζόμενος χάρισε στην επιχείρηση που δουλεύει τα ως άνω ποσά κατά μέσο όρο. Τί σημαίνει αυτό επίσης; Ότι κατά μέσο όρο, ο κάθε εργαζόμενος θα μπορούσε να έχει ετήσιες απολαβές προσαυξημένες κατά τα ως άνω ποσά, χωρίς να έχουν ζημιά οι επιχειρήσεις. Για να δούμε, 15 χιλιάδες ευρώ διά δώδεκα ίσον 1250 ευρώ το μήνα. Προσαυξημένος μισθός κατά 1250 Ευρώ, προσέχεις; Δλδ. αν έπαιρνες 750 Ευρώ, θα μπορούσες να πάρεις 2 χιλιάρικα, χωρίς να ζημιωθούν οι επιχειρήσεις. Για σταθείτε ρε παιδιά, πώς και δεν αντέχει η οικονομία μεγαλύτερους μισθούς; Δεν συζητάμε απλά για κέρδη “έλα μωρέ, 2 τα εκατό βγάζω”, συζητάμε για υπερκέρδη. Ένας ωραιότατος πολύ καλός μισθός ανά εργαζόμενο, στην τσέπη των επιχειρηματιών. Δουλεύει ο ένας για δύο, πληρώνεται για έναν. Ο μισθός που θα μπορούσε να συντηρήσει μια θέση εργασίας ενός ανέργου, στην τσέπη των επιχειρηματιών. Ο μισθός που θα μπορούσε να πάει σε ένα ΑμΕΑ, στην τσέπη των επιχειρηματιών.
Ώπα, ώπα, κάναμε λογικό σφάλμα, φωνάζουν. Αν οι επιχειρήσεις δεν έχουν κέρδη, τότε ποιος ο λόγος να υπάρχουν; Πάμε να το αναλύσουμε κι αυτό λοιπόν.
Είπε κανένας να μην έχουν κέρδη; Σε καπιταλισμό ζούμε, θα έχουν κέρδη, λογικό. Αντί να πάρει ο εργαζόμενος 2 χιλιάρικα, θα πάρει 1400 Ευρώ, όσο λέει το ΠΑΜΕ, και θα απομείνουν τα άλλα στην τσέπη των επιχειρηματιών. Οι διεκδικήσεις του ΠΑΜΕ, αφιερωμένε αναγνώστη μου, δεν είναι εκτός πραγματικότητας. Είναι δικές τους εκτιμήσεις, των ίδιων των επιχειρήσεων. Ή μήπως νομίζεις ότι στο ΠΑΜΕ δεν έχουν με τί άλλο να ασχοληθούν και κάθονται να κάνουν αναλύσεις μακροικονομικών μεγεθών, προσομοιώσεις στατιστικών μοντέλων και άλλες τέτοιες ιστορίες; Ε, να είμαστε σοβαροί. Θα μπορούσαν κάλλιστα να υπάρξουν κέρδη με χίλια τετρακόσια βασικό μισθό, και πολύ καλά κέρδη όπως βλέπουμε. Αλλά ο καπιταλισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει με καλοσύνη, είναι γεννημένος για να τρώει όσο το δυνατόν περισσότερο.
Θα το προεκτείνω κι άλλο βέβαια, γιατί τα πράγματα δεν σταματούν εδώ και θα θέσω την εξής ερώτηση: Γιατί να υπάρχει κέρδος; Γιατί θα πρέπει να υπάρχει μια επιχείριση που θα κλέβει τον εργαζόμενο; Η αξία ενός προϊόντος, κι αυτό δεν έχει αλλάξει εδώ και 250 χρόνια (εξαιρουμένου του τραπεζικού και χρηματιστηριακού κεφαλαίου) ορίζεται ως η ενσωμάτωση την εργασίας στην εμπορευματική του αξία. Δεν μπορεί να γίνει τίποτα χωρίς εργασία. Ακόμα και ρομπότ να βάλεις να κάνουν όλη την παραγωγή, λ.χ. από την εξόρυξη του μεταλλεύματος μέχρι την παράδοση του αυτοκινήτου στον αγοραστή, πάλι χρειάζεται κάποιος να τα σχεδιάσει (να σκεφτεί δλδ., πνευματική εργασία), να τα μεταφέρει, να τα εγκαταστήσει, να τα συντηρήσει, κτλ., πάλι υπάρχει εργασία.
Εφόσον λοιπόν, τα κάνουν όλα μόνοι τους οι εργαζόμενοι, τί τον χρειάζονται τον νταβατζή; Γκρέμισέ τον από κει πάνω, στις γερμένες πλάτες σου στηρίζεται ο θρόνος του! Στήσου ορθός, στο πλήρες ανάστημά σου και αποτίναξέ τον!
Δώσε λεφτά στους εργαζόμενους, αυτά που οι ίδιοι παράγουν. Όταν έχω λεφτά, θα τα ξοδέψω, δεν θα τα πάρω στον τάφο μου, θα καλύψω τις ανάγκες μου. Θα κινηθεί και το εμπόριο, και ο αγροτικός τομέας. Δεν θα χρειάζεται ούτε να πετάξουν τόνους μπαμπάκι και ροδάκινα για να κρατήσουν την επιδότηση και να συντηρήσουν την τιμή. Έχω λεφτά, θα πάω να ψωνίσω, να και το εμπόριο. Μεγαλύτερη κίνηση στον εμπορευματικό τομέα, μεγαλύτερες κι οι ανάγκες για περισσότερους υπαλλήλους, να και θέσεις εργασίας. Εξαιρετικά υπεραπλουστευμένο, ξέρω. Όμως το βασικό είναι αυτό, ότι η κλεψιά σε βάρος του εργαζόμενου ζημιώνει την κοινωνία συνολικά και τρέφει παχύσαρκα μια μικρή μερίδα.
Ρεαλισμός είναι κύριοι. Ο ρεαλισμός που μας υπαγορεύουν οι δικές μας ανάγκες, όχι οι δικές σας.