Προχτές έκανε το πάρτι (εγώ το γράφω “πάρτυ”, αλλά ο ορθογράφος μου το θέλει “πάρτι”) γενεθλίων της η αδερφή μου. Γιόρταζε κι ένας Θανάσης, του Αγίου Αθανασίου γαρ, οπότε η οινοποσία είχε ξεκινήσει από νωρίς. Η αδερφή μου είχε και τη μεγαλειώδη έμπνευση να μην έχει οτιδήποτε για μασούλημα, οπότε μέχρι τις 2 και μισή είχα γίνει κουρούμπελο.
Έλα όμως που την άλλη μέρα το πρωί είχα επαγγελματικό ραντεβού (ατςςςςςςςςςςς) με τον developer του site της δουλιάς και έπρεπε να είμαι έτοιμος να μιλήσουμε για templates, php, αλλαγές στη javascript και να μπορώ να αποκωδικοποιήσω τα κωδικοποιημένα σχόλια/requests/bugs που έχω καταγράψει. Με hangover -που ευτυχώς δεν ήταν τόσο τρομερό λόγω της κατανάλωσης μεγάλης ποσότητας νερού πριν τον ύπνο- πώς θα δουλέψουμε; Ε, εντάξει, πίνεις ένα δυνατό καφέ, ντοπάρεσαι και τα βολεύεις.
Λοιπόν, που λες αφιερωμένε αναγνώστη μου, καφέ πίνω συστηματικά εδώ και 9 μήνες (θα γεννήσω σε λίγο μια καφετιέρα). Από τη στιγμή βέβαια που ξεκίνησα να δουλεύω ο καφές έγινε ανάγκη, γιατί άντε να έχεις κοιμηθεί στις 2 το βράδυ, να έχεις σκιστεί την προηγούμενη μέρα δουλεύοντας ή/και κάνοντας πρόβα ή/και να είσαι στη σχολή για συνέλευση και να πρέπει να δουλέψεις στις 9 το πρωί. Δε γίνεται φιλαράκι, ο καφές είναι α-πα-ραι-τη-τος. Κι ένα πρωινό τσιγάρο, το πρώτο της μέρας μαζί με τον καφέ, ε ρε αρχοντιά!
Ο καφές ήταν γνωστός στους Άραβες όπου ήταν δημοφιλής στους μουσουλμάνους Σούφι. Έπινες έναν καφέ, άνοιγε το μάτι και μελετούσες το κοράνι με μια άνεση. Ήρθε και στη Βενετία. Όταν τον δοκίμασε ο Πάπας, αντί να τον αφορίσει ως μουσουλμανικό ειδωλολατρικό ποτό που ήρθε να διαβρώσει τα χριστιανικά ήθη και να πει “αυτό το ποτό είναι του Μωάμεθ που είναι ο διάβολος και όποιος το πίνει θα καίγεται στην κόλαση αιωνίως, εκτός κι αν πάρει 120 συγχωροχάρτια, τα οποία πουλάμε βεβαίως βεβαίως, γιατί καλός ο Θεούλης και ο Χριστούλης και οι Γραφές και αυτά τα ωραία, αλλά τα λεφτάκια είναι πιο ωραία.”, αντί λοιπόν να αφορίσει, λέει ένα “βάι βάι μάσαλα” και βγάζει απόφαση “ο καφές είναι χριστιανικό ρόφημα”.
Ανοίξανε και τα καφενεία. Βγήκαν και κάτι εσπρέσοι, κάτι καπουτσίνοι (πάλι οι μοναχοί στη μέση, ε ρε διαπλοκή), μετά ήρθε η Νεστλέ κι έβγαλε τον Νεσκαφέ, η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης έφτιαξε τον φραπέ, όλος ο πολιτισμένος κόσμος πίνει καφέ, εργάτες, φοιτητές, αγρότες, στελέχη επιχειρήσεων, οι απολίτιστοι ακόμα δεν τον ξέρουν και την βολεύουν όπως βρουν, παράδειγμα κάτι φυλές που μασάνε φύλλα κόκας.
Γιατί πίνουμε όμως καχβά; Τίποτα δεν ξεκινάει από μόνο του, το έχουμε ξαναπεί. Υπήρξε η ανάγκη για κάτι τέτοιο. Υπάρχει μια αναγκαιότητα να είσαι σε εγρήγορση και από την άλλη ένα κουρασμένο σώμα που σου λέει “ρε μάστορα, δεν μπορώ να λειτουργήσω, δεν κοιμήθηκες, ούτε μπουγάδα δεν πρόλαβαν να βάλουν οι οστεοκλάστες μου και να ξεπλύνουν τα νεκρά κύτταρα.” Συνθέτουμε τα αντίθετα, πίνουμε έναν διαλεκτικό καφέ λοιπόν. Είναι όμως ανάγκη δική μας ο καφές; Βλέπεις την ξεραμένη κόλλα του νες στην κούπα που ξέχασες να πλύνεις και λες “ω ρε φίλε τί σκατά -διαγράφεται μια λέξη- πίνω;”.
Μα όπου και να κοιτάξεις γύρω σου βλέπεις πράγματα που εξυπηρετούν το κεφάλαιο. Τρανταχτό παράδειγμα οι οδικές συγκοινωνίες. Γιατί στο τάδε κουτσοχώρι με τους 37 κατοίκους δεν έχει ακόμα δρόμο με άσφαλτο, αλλά από την άλλη έχουμε μια γέφυρα Ρίου-Αντίρριου; Πρέπει να μετακινηθεί το εμπόρευμα γρήγορα, πρέπει να μετακινηθεί περισσότερο εμπόρευμα. Κινητά τηλέφωνα που αναπτύχθηκαν για την γρήγορη επικοινωνία της αστικής τάξης και αφού το κόστος παραγωγής έγινε πιο μικρό περιήλθαν και στα χέρια των καταναλωτών. Κατά ένα παράξενο λόγο οι καταναλωτές είναι εργαζόμενοι. Νοσοκομεία που περιθάλπτουν εργαζόμενους γιατί σε άλλο ποσοστό ξεζουμίζεται ένας άρρωστος κι αλλιώς ένας υγιής και ένας νεκρός δεν ξεζουμίζεται καθόλου, τον τρώνε τα σκουλήκια που δεν έχουν ταξικά διαρθρωμένη κοινωνία. Μουσική που εξυπηρετεί διπλό σκοπό, κέρδος για τις δισκογραφικές, αποχαύνωση για τις μάζες.
Καφές λοιπόν. Φραπές, Εσπρέσο, Καπουτσίνο, Φρεντουτσίνο, Λάτε (αμερικανιά), Γαλλικός (αν μεταβείτε στην αλλοδαπήν μην ζητήσετε “french coffee”, θα σας κοιτάξουν σαν να μιλάτε Akkala Sami, η σωστή λέξη είναι “φίλτρου”), ελληνικός ή τούρκικος γλυκύς βραστός με καϊμάκι και 53 φουσκάλες. Ή Red Bull. Αναζωογονεί σώμα και πνεύμα.
Ζητώ συγνώμη για το σεντόνι. Μόλις ήπια καφέ.
Star Trek Greece