Beta Testing the world!

Στην ουσία, δεν γίνεται τίποτε που να σηματοδοτεί την αλλαγή του χρόνου. Η γη συνεχίζει να τρέχει στην γεωδαισική ευθεία της, ο ήλιος έχει περάσει το χειμερινό ηλιοστάσιο και η μέρα αρχίζει να γίνεται μεγαλύτερη. Εντούτοις, η εναλλαγή μέρας και νύχτας συνεχίζει να είναι 23 ώρες και 56 λεπτά, οι εποχές συνεχίζουν να εναλλάσονται, ο γαλαξίας μας συνεχίζει να προσεγγίζει τον γαλαξία της Ανδρομέδας (πώς αλήθεια, εφόσον είχαμε μια μεγάλη έκρηξη κάποτε; Αυτό ανήκει σε άλλο ποστ; -) ), οι άνθρωποι συνεχίζουν να γεννιούνται, να μεγαλώνουν, να δουλεύουν, να γεννάνε άλλους ανθρώπους και να πεθαίνουν, ίσως όχι πάντα με αυτή τη σειρά.
Ο άνθρωπος παρατήρησε από νωρίς την περιοδικότητα του κόσμου που τον περιέβαλλε. Μέσα σ’ αυτόν τον κύκλο έπρεπε να υπάρχει κάποια αρχή και τέλος, κάποιος προσδιορισμός ενός ορίου όπου τα πράγματα ξανα-ξεκινάνε. Η αρχή του χρόνου, η αρχή του ημερονύκτιου, η αρχή της ζωής, η αρχή του ανθρώπου, η αρχή της φιλοσοφίας.
Ο χρόνος, με την τωρινή θεώρηση που έχουμε για την φύση, φαίνεται να είναι ο μοναδικός ηγέτης. Μπορεί να στρεβλωθεί, να γίνει σχετικός, όμως δεν μπορεί να αντιστραφεί, κινείται -περισσότερο με την φιλοσοφική παρά με την μηχανική έννοια της κίνησης- πάντα προς τα «μπρος». Ορίζει την φθορά της ύλης, της ενέργειας. Μπορεί η “τελευταία ερώτηση” του Ασίμοφ να ψάχνει και να βρίσκει απάντηση στο πώς μπορεί να αναστραφεί η εντροπία, όμως δεν υπάρχει τρόπος, ούτε κατά διάνοια για το πώς τελικά μπορεί να γίνει αυτό. Ίσως ο χρόνος να είναι άπειρος, σε αντίθεση με τον χώρο.

Δεν υπάρχει βέβαια «αρχή». Όλα αυτά δεν είναι μη-διαδικασίες. Είναι αδιάσπαστες σειρές αιτίας-αιτιατού, σύνθεση αντιθέσεων. Είναι διαλεκτική. Δεν “ξεκινάει” κάτι με την έννοια της “δημιουργίας”. Το Σύμπαν δεν δημιουργήθηκε από το μηδέν, γιατί έτσι είπε ένας παπούλης με λευκά γένια. Η ζωή δεν δημιουργήθηκε σε μια στιγμή που μερικά αμινοξέα κεραυνοβολήθηκαν. Ο άνθρωπος δεν ξεκίνησε να σκέφτεται γιατί δεν είχε τίποτε άλλο να κάνει όταν περίμενε να ωριμάσει η σοδειά γιατί οι δούλοι τα έκαναν όλα.

Όλα είναι σειρές, γεγονότων που γεννάνε το το άλλο από πάντα και για πάντα. Όταν μπορέσουμε να το κατανοήσουμε και να το αποδεχτούμε θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα. Γιατί η φιλοσοφία δεν είναι κάτι που είναι ξεκομμένο από την «πραγματική ζωή». Προέρχεται από την ζωή του ανθρώπου και με τη σειρά της την επηρεάζει, αλλάζοντας ή γεννώντας κοινωνίες, οικονομίες, επιστήμες, τεχνολογίες, τέχνες. Τίποτα δεν είναι μόνο του.

…
Καλή χρονιά!
…είπε. Κι ο άλλος πρόσθεσε:
Έτσι φαίνεται!