…όχι γιατί έπαθα κάτι, βαρέθηκα το blogging, ή κάτι άλλο, αλλά γιατί ο χρόνος είναι περιορισμένος. Δουλεύω εδώ και τρεις βδομάδες, website-administration-relative η υπόθεση, εξαιρετικά κουραστική. Το καλό είναι ότι είμαι σε χώρο όπου μπορώ να πω ότι “γουστάρω”, αφού είναι αποκλειστικά Macintosh το περιβάλλον εργασίας, αλλά και η ίδια η επιχείρηση είναι σχετική με Mac. Αυτό με προβληματίζει στο εξής: Αυτή τη στιγμή κουράζομαι αρκετά ώστε να γυρνάω σπίτι και να θέλω μόνο να φάω και να κοιμηθώ. Έχει γίνει σχεδόν καθημερινό το φαινόμενο να μπαίνω σπίτι και να ΜΗΝ ανοίγω το PowerBook, κάτι που είναι αδιανόητο για μένα! Αν η δουλιά ήταν κάτι το εντελώς απεχθές, κάτι εντελώς ξένο προς εμένα, κάτι που γινόταν αποκλειστικά ως αγγαρεία, σε ποια κατάσταση θα ήμουν όταν τελείωνε το 8ωρο;
Φυσικά όλα αυτά έχουν πάει πίσω τη σχολή. Όταν λέμε ότι το “κόψιμο” στα χ έτη είναι ταξικός φραγμός, κάτι ξέρουμε…
Star Trek Greece