Έκανα ένα σχόλιο στο Νυστέρι, και επειδή έγραψα ότι θα το συνεχίσω στο blog μου, δεν πρέπει να φανώ αφερέγγυος, σωστά;
Ανεξάρτητες παρατάξεις λοιπόν, ή όπως έλεγε κι ο Πιραντέλο, “έτσι είναι αν έτσι νομίζετε”. Πώς γίνεται μια παράταξη να είναι ανεξάρτητη, και ποιος ο λόγος ύπαρξής της σε αυτήν την περίπτωση;
Γράφει ο Σπύρος Σμπαρούνης λοιπόν για την “ανεξάρτητη παράταξή” του ότι “η Νέα Προοπτική, είναι μη κομματική και μη πολιτική, και στόχος της είναι η βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου της Σχολής, η βελτίωση των φοιτητών της ως ακαδημαϊκών πολιτών, γιατρών και ανθρώπων, η διοργάνωση ψυχαγωγικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων, και η αναβάθμιση του εξοπλισμού και των υποδομών που χρησιμοποιούνται για την εκπαίδευσή μας. Δεν έχει καμία σχέση με πολιτική και κόμματα. Όσο για τον λόγο ύπαρξης; Απλό, όλες οι άλλες παρατάξεις ή είναι κομματικές ή προσπαθούν να ασκήσουν πολιτική χρησιμοποιώντας τη Σχολή και τα θέματα της Σχολής ως “συγκοινωνία”. Χρειαζόταν ένας φορέας που να νοιάζεται αυστηρά και μόνο για τη Σχολή και τους φοιτητές της, και μάλιστα με ιδιαίτερη έμφαση στην επιστημονική μας ιδιότητα ως εκπαιδευόμενοι γιατροί, χωρίς να μπλέκονται πολιτικές ιδεολογίες, κομματικές γραμμές και τα σχετικά.”
Πάμε λοιπόν να το αναλύσουμε λίγο… Καταρχήν, ο τίτλος, Νέα Προοπτική, ακούγεται πάρα πολύ οικείος με την Νέα Δημοκρατορία. Επιφανειακή ανάλυση, ξέρω, αλλά ας ξεκινήσουμε μπαχαλεύοντάς το, για να σοβαρευτούμε μετά. Πρώτο στοιχείο λοιπόν, ότι δεν ενδιαφέρεται για τίποτε άλλο εκτός της Σχολής. Κατά συνέπεια, δεν μπορεί να κάνει καμία σύνδεση με τις άλλες σχολές, με το γενικότερο εκπαιδευτικό κίνημα, με την κοινωνία, με τους εργαζόμενους και πάει λέγοντας. Από τη στιγμή που θες να περιοριστείς στα πεπραγμένα της σχολής σου, “στο μαγαζάκι σου” όπως χαρακτηριστικά λέμε, έχεις χάσει ένα ποιοτικό χαρακτηριστικό. Δεν μπορείς να δεις ότι αυτά που συμβαίνουν στην σχολή σου δεν συμβαίνουν από μόνα τους, δεν είναι “αυτόματα γεννημένα”, όπως υποστήριζαν κάτι θεωρίες του 1700 περί της ζωής, αλλά είναι απόρροια ενός γενικότερου συστήματος, είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένης πολιτικής, είναι σε συνάρτηση με όλα εκείνα που συμβαίνουν στην Παιδεία γενικότερα, είναι συνδεδεμένα με το ασφαλιστικό και τα εργασιακά δικαιώματα, είναι συνδεδεμένα με ό,τι συμβαίνει γύρω μας.
Δεύτερο στοιχείο, ότι είναι “μη πολιτική”. Δηλαδή, τα παιδιά είτε είναι εντελώς ηλίθια, είτε θέλουν να πιστέψουν ότι είναι εντελώς ηλίθια. Πώς είναι δυνατόν μια παράταξη να υποστηρίζει ότι δεν είναι πολιτική;;; Δεν μιλάμε για μια λέσχη γκολφ εδώ (που κι αυτή έχει πολιτική χροιά), αλλά για μια παράταξη που έχει απόψεις, θέσεις, επηρεάζει κόσμο, συσπειρώνει κόσμο γύρω της και προσπαθεί να αλλάξει τα πράγματα. Είναι εξ ορισμού πολιτική επιλογή η δημιουργία μιας παράταξης, είναι εξ ορισμού πολιτική η ίδια της η ύπαρξη.
Δύο στοιχεία που είναι ικανά από μόνα τους να μας δείξουν σαφέστατα ότι πρόκειται περί μιας παράταξης που σκοπό έχει να αποπροσανατολίσει τους φοιτητές, να τους στρέψει δήθεν μακριά από την πολιτική σκοπιμότητα, ενώ στην ουσία τους σπρώχνει μακριά από την πολιτική σκέψη, σε ασφαλή κανάλια που δεν έχει να φοβηθεί τίποτα το σύστημα από αυτά. Δεν είναι τίποτε άλλο από μια παράταξη που θέλει κοιμισμένους φοιτητές τώρα και αδρανείς εργαζόμενους, χωρίς σκέψη γιατρούς αύριο. Μείνε στα πλαίσια της σχολής σου, μην σκέφτεσαι τον κόσμο γύρω σου, αυτά είναι άσχετα με το αντικείμενό σου. Αύριο, μείνε στα πλαίσια του νοσοκομείου σου, μην σκέφτεσαι την πολιτική που γεννά τα προβλήματα. Αυτήν την λογική καλλιεργούν. Είναι πιόνια της κυρίαρχης πολιτικής και τίποτα παραπάνω.
Αν προσθέσουμε στα παραπάνω το γεγονός ότι η αντίληψη τους για “την διοργάνωση ψυχαγωγικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων” συνεπάγεται λουλουδούδες και Κιάμο-Μερκούρη, ε, τότε η κουβέντα σταματάει εδώ… Θυμάστε κάτι “Stop thinking, start dancing” της ΔΑΠ;
Είναι καθαρά ΔΑΠίτικη πρακτική, τελεία και παύλα. Ακούς εκεί, ανεξάρτητη παράταξη…
Τελευταίο στοιχείο, το γεγονός ότι ο Σπύρος Σμπαρούνης, μέλος όπως ισχυρίζεται ο ίδιος της παράταξης αυτής, ήταν κατά των φοιτητικών κινητοποιήσεων της χρονιάς που μας πέρασε. Πιστεύω ότι αυτή θα ήταν και η άποψη της παράταξής του. Θέλετε κάτι άλλο, ή μπορώ να βγάλω απόφαση;
Star Trek Greece
7 Comments
Καλώς σε βρήκα:) Κατ’ αρχάς να ευχαριστήσω που συνεχίζεις την κουβέντα στα σωστά πλαίσια, το εκτιμώ ιδιαίτερα.
Δε θα πω πολλά, δε θέλω να πλατειάσω – απλώς τρία πραγματάκια. Δε νομίζω πως οποιαδήποτε σύγκριση με Νέες Δημοκρατίες και λοιπά έχει πρακτικό νόημα, τα ονόμαδα δε λένε κάτι. Όπως και δε νομίζω πως μπορούμε με αφορμή μόνο ένα στοιχείο, ασήμαντο κατά τα άλλα (η διοργάνωση χορού στο Χ μαγαζί) να κρίνουμε μαζικά έναν ολόκληρο φορέα και τους συμμετέχοντες σε αυτόν – είναι άδικο. Έχουμε διογανώσει συνέδρια, συναυλίες, άλλα events που πιάνουν μεγάλη γκάμα κουλτούρας.
Παραπέρα τώρα, κανείς δε μίλησε για άβουλα όντα και λοιπά, τέτοιους φοιτητές δε θέλουμε και ένας γιατρός οφείλει να σκέφτεται. Είναι μεγάλη η κουβέντα βεβαίως, δε μπορούμε να την εξαντλήσουμε έτσι στα γρήγορα, αλλά αυτό που ήθελα να δώσω ως συμπέρασμα είναι πως είμαστε αντίθετοι με την πρακτική των άλλων παρατάξεων που λειτουργούν εκμεταλλευόμενοι τους φοιτητές με αφορμή δήθεν διάφορα θέματα με απώτερο στόχο την ανάδειξη βουλευτών, τη συγκέντρωση εξουσίας και λοιπά. Από αυτήν την άποψη ναι, είμαστε απολιτικοί. Άλλο η πολιτική ως τρόπος σκέπτεσθαι και άλλο η πολιτική ως σύνολο πολιτικών και ως καθεστώς κυβερνώντων και αντιπολιτευομένων.
Ο καθένας βεβαίως μέσα στην ευρύτερη κοινωνία μπορεί να δραστηριοποιηθεί και πολιτικά, αλλά αυτή δεν πρέπει να είναι η δουλειά ενός φοιτητικού φορέα – να πολιτικοποιούμαστε, αλλά εκτός Σχολής, στην ιδιωτική μας ζωή. Και όταν εκφράζομαι υπέρ ή κατά των διαφόρων κινητοποιήσεων εκφράζω την προσωπική μου γνώμη, που δε συμβαδίζει απαραίτητα με αυτή της παρατάξεώς μου – το Νυστέρι δεν είναι blog της Νέας Προοπτικής Ιατρικής εξ’ άλλου!:) Πολυγνωμία υπάρχει και δεν την απαγορεύουμε, την επίσημη θεση θα την αποφασίσει η ολομέλεια της παράταξης επί του συνόλου, όπως είναι το σωστό και το δημοκρατικό.
Σόρι για το σεντόνι, αλλά οφείλω κι εγώ να τιμήσω τα δέοντα – από κουβέντα για πάρτι ξεκίνησε η κουβέντα, καταλήξαμε αλλού:D Την καλημέρα μου, και καλή εβδομάδα!
Θέμα πολιτικής είναι τα πάντα. Από το γιατί έχω και έχεις Macintosh μέχρι τα υπερκέρδη της Apple ή της Rainbow και από το γιατί κάηκαν τα δάση μέχρι το πώς δένεις τα κορδόνια σου. Είναι υποκριτικό να υποστηρίζεις ότι είσαι απολιτικός. Έχεις ξεκάθαρη πολιτική θέση την οποία ανέλυσα.
Όπως είπα και στο ποστ, η ευρύτερη κοινωνία δεν κάτι ξεκομμένο από την φοιτητική ζωή. ΟΛΑ όσα γίνονται στην κοινωνία, μας αφορούν ως φοιτητές. Μιλάς για μια στείρα λογική που δεν συνδέει τα πράγματα μεταξύ τους. Είναι η ίδια λογική που μπορεί να σου βάλει αύριο κάποια παράταξη της κλαδικής σου και θα σου πει “μην κάνεις απεργία, εμείς δεν έχουμε πρόβλημα, τα έχουμε όλα λυμένα”.
Επειδή έχω εμπειρία με “κρυφοΔΑΠίτικες” παρατάξεις και άτομα, άφησέ με να έχω άλλη γνώμη για την παράταξή σας λοιπόν. Το point μου είναι ότι ανεξάρτητη παράταξη δεν υπάρχει. Ίσως να μην το έχεις πάρει χαμπάρι και να έχεις ελπίδες ότι είστε καλοί και άγιοι πολιτικά, αλλά η ουσία είναι ότι μια τέτοια φοιτητική παράταξη καλλιεργεί τον πολιτικό αποπροσανατολισμό, την άποψη ότι “μπορούμε να τα καταφέρουμε και μόνοι μας κοιτώντας το μαγαζάκι μας”, πράγματα που δεν ισχύουν.
Για να λέμε και μερικά πράγματα, μια παράταξη που σέβεται τον εαυτό της, δεν παίρνει όλες τις αποφάσεις βάσει της πλειοψηφίας. Υποτίθεται ότι έχει κάποιες βασικές αρχές. Το να ισχυρίζεσαι ότι η θέση της παράταξής σας για τις φοιτητικές κινητοποιήσεις είναι η θέση της πλειοψηφίας της παράταξης, είναι παιδαριώδες. Υποτίθεται ότι η παράταξη λέει από την αρχή “αυτό πιστεύουμε”, κι όποιος δεν συμφωνεί σηκώνεται και φεύγει. Αφού λοιπόν μας έλεγες ότι δεν συμφωνείς με τις κινητοποιήσεις και συνεχίζεις να είσαι στην Νέα Προοπτική, συμπεραίνω ότι ήταν θέση της παράταξής σου, αλλιώς θα έλεγες “εγώ δεν συμφωνώ, καλά περάσαμε, αλλά χωρίζουμε”.
(Κατ’ αρχάς απολαμβάνω απίστευτα τη δυνατότητα που μου δίνει το κινητό μου σε συνδυασμό με το GPRS πακετάκι της WiND να κάνω διάφορα στο Internet – και απαντήσεις σε blog posts μέσα σε αυτά – κι ας πέφτει γρήγορα η μπαταρία… νέα εποχή, νέες τεχνολογίες!:D)
Εντάξει, ο καθένας δικαιούται την άποψή του και ούτε μπορώ ούτε θα ήθελα έτσι στεγνά να στην αλλάξω. Απλώς επιμένω πως αν δε γνωρίζεις κάτι και κάποιον/κάποιους από κοντά και αναλυτικά δε μπορεί να έχεις εμπεριστατωμένη άποψη. Το να προκαταλαμβανόμαστε επειδή είδαμε ένα στοιχείο που ίσως να μας θυμίζει κάτι άσχημο από το δικό μας παρελθόν προσωπικά το θεωρώ λάθος – φυσικά ο καθένας κάνει τις επιλογές του.
Τέσπαν, δε θεωρώ πως ισχύουν πολλά από τα όσα λες – παράδειγμα αυτό το περί διαφωνώ άρα σας τα βροντάω και φεύγω. Ποιος ορίζει τη γραμμή της παράταξης; Οι αρχηγοί της; Οι παλιότεροι; Κάποιο καταστατικό; Και τότε τι γίνεται αν όλα τα μέλη διαφωνούν; Λοιπόν, είναι πολύ πιο διαφορετικό το θέμα – πιστεύω πως μπορεί κάλλιστα η πλειοψηφία να αποφασίζει εφ’ όλης της ύλης, ειδικά όσο μικρότερη και πιο ανεξάρτητη είναι η παράταξη, οπότε είναι και τεχνικά εύκολο. Κι αν κάποιος διαφωνεί, έχει κάθε δικαίωμα να διαχωρίσει τη θέση του σε συγκεκριμένα θέματα, δε θα του πάρει κανείς το κεφάλι.
Από πλευράς μου δε θα δώσω συνέχεια στο θέμα, κάθε άποψη είναι σεβαστή, εξέθεσα τη δική μου, δεν έχω να κάνω κάτι άλλο:) Απλώς πιστεύω πως η πολιτική ως πολιτική είναι προσωπική επιλογή και πως δεν πρέπει να εκφράζεται μέσα από παρατάξεις και σωματεία – όπως ήδη είπα, στη Σχολή πάμε για να μάθουμε πέντε πράγματα, όχι να αγωνιστούμε για τον ΧΨΖ λόγο που στο κάτω κάτω ίσως να είναι και εντεχνιέντως “φυτεμένος”! Και γενικότερα ανήκω στην ομάδα ανθρώπων που δε βλέπουν τα πάντα στη ζωή με πολιτικό μάτι… προτιμάω να είμαι αρκετά πιο χαλαρός:)
Ας είναι, και πάλι καλή εβδομάδα, και κάθε ευχή για υγεία σε όσους γιορτάζουν σήμερα!
Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, αυτή η παράταξη δεν έχει κάποιες βασικές αρχές; Α, εσείς παληκάρι μου είστε γιούχου εντελώς! Ας υποθέσουμε δλδ. ότι σε μια συνεδρίαση της “ολομέλειας” (στο Χίλτον; ένα τρίκλινο;) έρχονται 50 άτομα μιλημένα από ΔΑΠ, ΠΑΣΠ και υποστηρίζουν μια θέση που ο “πυρήνας” της παράταξης είναι αντίθετος. Θα παρθεί απόφαση ενάντια στον πυρήνα, στο “άτυπο καταστατικό” της παράταξης; Υποθετική περίπτωση, ένα απλό παράδειγμα έφερα, αλλά παραμένει το γεγονός ότι είστε γιούχου. Φυσικά δεν θεωρώ ότι κάποιος μπορεί να διαχωρίζει τη δική του θέση από της παράταξής του. Αυτό είναι αμοραλισμός και οπορτουνισμός ταυτόχρονα.
Δεν μπορείς να καταλάβεις όμως, ή μάλλον δεν θες να δεις -γιατί μπροστά στα μάτια σου είναι- ότι δεν υπάρχουν κουτάκια και περιορισμοί στο πώς δραστηριοποιείται κάποιος κάπου. Ως φοιτητή δεν σε απασχολεί μόνο η ψυχαγωγία των φοιτητών με Κιάμο και Μερκούρη, αλλά και τα επαγγελματικά σου δικαιώματα, το ασφαλιστικό, οι μαθητές, η ανεργία, η ακρίβεια, η καταπάτηση του 8ωρου, το άρθρο 24 του Συντάγματος, ο πόλεμος στο Ιράκ, στην Γιουγκοσλαβία, στην Παλαιστίνη, η οδηγία Μπολκενστάιν, η τελευταία ταινία του Σπίλμπεργκ, το χαλασμένο γιαούρτι που έφαγες χτες, οι κρατικοί βρεφονηπιακοί σταθμοί που μαραζώνουν και φθίνουν, και άλλα πάρα μα πάρα πολλά. Δεν υπάρχει ο “πολίτης”, ο “γιατρός”, ο “φοιτητής”, ο “εργαζόμενος”, ο “θεατής”, ο “γονιός”, ο “φαντάρος”, ο “καλλιτέχνης”, ο “μπλόγκερ” ο “χ,υ,ζ ιδιότητα” ως ξεχωριστά κομμάτια στο ίδιο άτομο. Είναι μια ολότητα που δεν μπορείς (και δεν πρέπει να προσπαθήσεις) να την διαχωρίσεις σε κομμάτια.
Μιας που ρωτάς, για να συμμετάσχει κάποιος (εκτός παρακολούθησης, έτσι;) σε ολομέλειά μας πρέπει να τον εγκρίνουν όλοι οι υπόλοιποι, ή έστω σχεδόν όλοι, οπότε το παράδειγμα που φέρνεις είναι εξ’ ορισμού άτοπο. Όπως επίσης, από τη στιγμή που η Α δεδομένη παράταξη δεν είναι φορέας πολιτικής δραστηριότητας με την υπόσταση που περιέγραψα πιο πριν, ο καθένας μπορεί μια χαρά να διαχωρίσει τις απόψεις του, χωρίς να είναι ούτε αρριβίστας ούτε αμοράλ. Περί Χίλτον δεν κατάλαβα το σχόλιο, οπότε δεν έχω να πω κάτι – οι ολομέλειες μας, όπως και των περισσοτέρων παρατάξεων της Σχολής μας γίνονται ή στο κυλικείο της Σχολής ή στην πλατεία του Αγ. Θωμά στο Γουδή, όποιος θέλει είναι ευπρόσδεκτος να προσέλθει και να παρακολουθήσει.
Και θερμή παράκληση/φιλική συμβουλή: δεν είναι πρέπον να πυροβολάμε τον οποιονδήποτε, ειδικά στο Internet όπου δεν υπάρχει και η εμπειρία της πρόσωπο με πρόσωπο γνωριμίας, με εκφράσεις όπως γιούχου και οπορτουνισμούς και τα τοιαύτα. Δεν είναι σωστό, δεν είναι ευγενικό και δε δικαιολογείται. Σε κάθε περίπτωση, προφανώς δε βγαίνει κάτι από την κουβέντα και έχουν αρχίσει και λεκτικοί χαρακτηρισμοί, οπότε δε βλέπω λόγο να συνεχίσω τον ειρμό των απαντήσεων.
Για άλλη μια φορά, την καλησπέρα μου, και λυπάμαι που δε μπόρεσε να βγει ένα κοινό νόημα από τη συζήτηση αυτή.
Σπύρο, δεν πυροβολώ κανέναν επί προσωπικού. Όπως διαβάζεις, απόψεις, ιδέες, τακτικές, πράξεις κτλ. σχολιάζω, τεκμηριωμένα και όσο το δυνατόν αντικειμενικά. Ναι, θεωρώ γιούχου μια παράταξη που δεν έχει ένα πλαίσιο βασικών αρχών. Θεωρώ γιούχου μια παράταξη που λειτουργεί με κανόνες εταιρείας και για να προσχωρήσει κάποιος χρειάζεται έγκριση των μελών που την απαρτίζουν. Αν το θες, είναι κομματική πρακτική η έγκριση των νέων μελών από την οργάνωση, αλλά σε αυτήν την περίπτωση συζητάμε για ένα κόμμα, κι εσύ ισχυρίζεσαι ότι δεν έχετε καμία σχέση με κάτι τέτοιο. Κάτι δεν πάει καλά στο βασίλειο της Δανιμαρκίας…
Τα δικά μου ιδανικά λένε ότι δεν μπορείς να διαχωρίζεις τη θέση σου από μια παράταξη ή κόμμα. Τα δικά μου ιδανικά λένε ότι είναι οπορτουνιστής και ανήθικος όποιος το πράττει και δεν έχει τα κότσια να σηκωθεί και να φύγει, εφόσον δεν συμφωνεί. Αυτήν την σύγκρουση περιγράφω, και δεν είναι καθόλου επί προσωπικού όπως είπα και παραπάνω.
Άντε καλησπέρα, και περιμένουμε το επόμενο podcast…
Αυτό το τελευταίο το καλύπτουμε εύκολα:) Καλή ακρόαση.